“Jadłowstręt psychiczny jest zaburzeniem wieloczynnikowym, w przebiegu którego pacjenci są nadmiernie skoncentrowani na ilości i jakości spożywanych posiłków, masie ciała i jego kształcie, stale odczuwają lęk przed przytyciem, stąd ich zachowania są ukierunkowane na zmniejszanie masy ciała i zwiększenie wydatku energetycznego, w efekcie czego wielokrotnie doprowadzają do skrajnego wyniszczenia organizmu. Pojawiające się w czasie trwania jadłowstrętu psychicznego powikłania somatyczne oraz dodatkowe zaburzenia psychiczne w 5-20% przypadków prowadzą do śmierci pacjentów.
Jednak, jak podkreśla Autorka, dziewczęta, bo im poświęcona jest książka, wielokrotnie nie mają poczucia choroby, uważają, że „… ich sposób życia nie wiele ma wspólnego z cierpieniem i słabościami. Wręcz przypisują sobie uprzywilejowaną pozycję na tle społeczeństwa, ze względu na rygor codziennego funkcjonowania, jakiego się podejmują. (…) ograniczają ideał piękna do chudości, uznając masę ciała, jako jedyny wyznacznik atrakcyjności. Starają się też nadawać nowe znaczenie pojęciu normalnej wagi, gdzie chudość powinna być przyjęta, jako przedział normalności. Natomiast swój stan zdrowia określają jako styl życia, domagając się akceptacji dla własnych wyborów …”. „(…) Spraw, by wyglądało to tak, jakbyś coś jadła. Nie skosztuj niczego. Jeśli zjesz, Twoja kontrola się zniszczy, czy tego chcesz? (…) Ja cię wykreowałam, to chude, perfekcyjne dziecko. Jesteś moja i tylko moja. Beze mnie jesteś nikim. Więc, nie walcz. (…) Jestem Twoją najlepszą przyjaciółką i tak mam zamiar trzymać. Z poważaniem, Ana.” Fragment cytatu z Listu od Any (dostępnego na licznych blogach ProAna).
Autorka, wykorzystując swoje wcześniejsze publikacje oraz wieloletnie doświadczenie przybliża Czytelnikowi rozumienie jadłowstrętu psychicznego w kontekście psychologicznym filozoficznym i społecznym, przedstawia przyczyny, przebieg oraz rokowanie zaburzenia. W sposób wyważony stara się dyskutować z istniejącymi na temat jadłowstrętu psychicznego mitami, zgłaszaną przez pacjentki silną wolą i poczuciem własnej niezależności, ich potrzebą osiągnięć i samoakceptacji. W książce odnajdziemy również informacje dotyczące leczenia jadłowstrętu psychicznego, w tym bardzo cenne doświadczenia własne Autorki i jej programy autorskie z psychoterapii grupowej, skoncentrowanej na pracy z obrazem własnego ciała, indywidualnej oraz rodzinnej, a także łączenia psychoterapii rodzinnej i indywidualnej. Niemniej istotny jest również fragment dotyczący perspektywy samych pacjentek oraz ich rodzin.
Pomimo waloru naukowego, książka jest napisana w sposób jasny i przystępny, stanowi rzetelne źródło wiadomości na temat opisywanego zaburzenia, dlatego polecam ją nie tylko profesjonalistom.”
Dr. hab. n. med. Agnieszka Słopień
Specjalista psychiatrii dzieci, młodzieży i dorosłych
Certyfikowany psychoterapeuta PTP